के नेपाली जनताको माग राजा, कविहरुका शालिक तोड्नु र नाम बदल्नु थियो ? ः स्व. राजा महेन्द्रले बहुदल व्यवस्थालाई केवल प्रतिबन्ध गरी बक्सेको थियो नकी खारेज, प्रतिबन्ध गर्नुपर्ने कारण म केही देख्दिन तर बहुदल व्यवस्थाको २००७ सालमा स्थापना भइसकेपछि विदेशीको चलखेल र नेपाल प्रति गिद्धेदृष्टि भय देखिदा राष्ट्र (देश) बचाउन र दुषित विचारका विदेशी राष्ट्रहरुलाई नेपालमा चलखेल गर्नबाट रोकथाम गर्ने उद्देश्यले मात्र बहुदल प्रतिबन्धित भएको होकी भन्ने मलाई लाग्छ । सोही बचाउका लागि स्व.राजा महेन्द्रले संयुक्त राष्ट्र संघको सदस्यता पनि नेपाललाई प्रदान गराइ बक्सेको थियो । हो सायद मलाई लाग्छ नेपाली जनता धेरै बलियो र चेतनशील छ र राष्ट्र र राष्ट्रियता प्रति सधै चनाखो र उत्तरदायी छ । राष्ट्र बलियो र आत्मनिर्भर बनाउन चाहन्छ । केही साथीहरुको सोचमा त्यस्तो गएको होला तैपनि इतिहास नै मेट्न मेटाउन नेपाली जनता त्यसरी अग्रसर नहोला भन्ने जस्तो मलाई लाग्छ ।

जनताको जनमत बेगर नेपालबाट हिन्दु धर्म र एकताको प्रतिक राज संस्थालाई हटाएकोमा के भन्न चाहनु हुन्छ ? ः
देशको राजा भनेको देशको शासक हो । धर्म भनेको मानिसहरुको आस्था हो । राजा भए धर्म बाँच्छ नभए धर्म नासिन्छ भन्ने कुरामा म सहमत हुन सक्दैन । तत्कालिन अवस्थामा हिन्दु धर्म प्रति समस्त नेपालीहरु विश्वस्थ तथा आस्तिक भएका कारणबाट धर्म शास्त्रका विधि विधान अनुसार राजालाई स्थापित गरेको पाइन्थ्यो भने आज वैदेशिक लवाई, खुवाई, सुख, सुविधा समेतका कुराहरुमा देखासिखी गरी राजसंस्था हटाइएको हो कि भन्ने लाग्छ । देशको विकास र राष्ट्रिय एकतामा राजा भएर नै बाधक भएको होला भन्ने जस्तो त लाग्दैन राजसंस्था राखेर पनि बहुदलिय व्यवस्था संचालन गर्न सकिन्थ्यो । राजा पनि नेपाल कै नागरिक होइबक्सिन्छ ।

के तपाई पंचायतकालिन अवस्थामा सक्रिय राजनीतिक कार्यकर्ता र स्थानिय प्रवक्ताको रुपमा हुनुहुन्थ्यो भने अचेल के राजनीतिबाट अलग रहनु भएकै हो ? ः हो, म पंचायतकालको अवस्थामा सक्रिय नै थिए । मेरो सक्रियता धेरै अगाडी बढी सकेको थियो । मैले यो राष्ट्रको नागरिक भइसकेपछि मैले पनि केही गर्नुपर्छ राष्ट्र भनेको मुटु हो । मुटुलाई बलियो गरी बचाउनु पर्छ । राष्ट्र राष्ट्रियतालाई बलियो समृद्धिमुलक बनाउनु पर्छ । विदेशीको कालो दुषित हातबाट बचाउनु पर्छ भन्ने त्यति बेला पनि थियो र आज पनि छ । मैले बाध्यतावश चुनाव लडेपनि मलाई पदको माया त्यति बेला पनि थिएन र अहिले पनि चासो राख्दैन । राजनीति भनेको विचारबाट रोकेर रोकिने चलाएर चल्ने कुरा होइन । देश काल परिस्थिति अनुसार गतिशील रही रहने र चलिरहने विचारको गति हो र मेरो राजनीतिक विचार गतिशील नै छ ।

आज २० वर्षपछि स्थानिय निर्वाचनको प्रथम चरण पार भइ दोस्रो चरणको निर्वाचन २०७४ अषाढ १४ गते भइरहेको छ । यस बारे तपाईको धारणा ः
निर्वाचन भनेको देशको नियम, कानून बमोजिम गतिशील भई आवधिक कानूनी प्रक्रिया हो । यसै गरी निर्वाचनले कानून बमोजिम र नेपाल सरकारले प्रत्येक निर्वाचन अवधिमा निर्वाचन गराई रहनुपर्छ । निर्वाचन भनेको समस्त नेपाली जनताको अधिकार हो भने जनताबाट चुनिएर जानु भएका जनप्रतिनिधिले जनता प्रति र आफ्नो कार्य क्षेत्र भित्र रही पदिय दायित्व बहन गरी दिनु पर्छ । जनताले मतदाताले पनि सामन्ती भ्रष्टाचारीहरुलाई सधै प्रस्त गरी दिनुपर्छ ।

के स्वतन्त्र रहेर स्वतन्त्र नागरिकहरुको सेवा गर्ने रहर, मन छ ? ः
म पञ्चायतकालमा पनि स्वतन्त्र थिए आज पनि स्वतन्त्र छु । मैले आफुले जाने बुझेको सकेसम्मको जनताको सेवा गरी आएको छु र गर्ने पनि छु । म सेवा नै धर्म हो भन्ने कुरालाई सधै मनन गरी रहनु राष्ट्रको सेवा नै मेरो कर्तव्य हो ।

अन्तमा, वर्तमान निर्वाचनमा प्रत्येक भाईभाईहरुका घरघरमा अलग अलग पार्टीका झण्डाहरु देखिन्छन् । सामाजिक सद्भावमा समेत आँच आएको छ भनिन्छ के सही हो ? के पार्टी विनाको स्थानिय चुनाव हुन सक्तैन ? र महेन्द्रनगरबासी लाई के भन्न चाहनुहुन्छ ? ः
विचार फरक फरक हुनु स्वभाविक तथा प्राकृतिक नियम हो । विचार आफैमा स्थिर हुन सक्तैन भने परिवारमा वा भाई–भाईमा पार्टी वा विचार फरक हुनु राम्रै हो तर परिवार समाजमा मनमुटाव तेरो मेरो लुछाचुँडी भाई भाई आतंक हुनु परिवार र समाजमा विकृति भित्राउनु हो र दंगा निम्त्याउनु हो । एक अर्काको विचारको विश्लेषण गर्नु उचित भए प्रयोग गर्नु बोल्न, लेख्न, आवतजावत गर्न, आलोचना, समालोचना गर्नु, आ–आफ्नो दलको अनसनमा रहेर राजनीति संचालन गर्नु भनेको प्रचलित नेपालको संबैधानिक तथा मानव अधिकार हो चाहे परिवारमा होस् वा समाजमा होस् कुनै कसैले कसैलाई नाजायज किसिमबाट कानून र उसको नागरिक अधिकारबाट बचित गरि आफ्नो दबावमा राख्नु कानून, संविधान र मानव अधिकारको ठाडो उल्लङ्घन हो ।
हामी जुकसुकै पार्टी परिपार्टीका भएपनि राष्ट्र हितका लागि र राष्ट्रको विकासका लागि सबै हातेमालो गरी एक अर्काको पुरक भई राष्ट्र निर्माण तथा राष्ट्रको उज्जवल भविष्यको कल्पना गरी सबै एकजुट होउ । नेपाल सरकारले यी अध्ययनार्थ विदेशमा गएका विद्वान व्यक्तिहरुलाई नेपालमा ल्याई उनीहरुको सिप, योग्यता, कला, दक्षतालाई ध्यान दृष्टि गरी साधन स्रोत जुटाई आ–आफ्नो सिप अनुसार कलकारखाना संचालन गर्न लगाई नेपाललाई आत्मनिर्भर बनाउनु पर्ने हुन्छ ।
आज पूर्व मेची र पश्चिम महाकाली सम्मका जग्गाहरु घरेडीमा बेचिरहेका छन् । जसले गर्दा निकट भविष्यमा नेपाल कृषिबाट बञ्चित रहने अवस्था छ भने त्यो महाकाली नदि समेतका नहरहरु निष्क्रिय भई जाने र विदेशबाट आएको रासन लाईन लागेर थैलो, झोलामा लिएर आउनुपर्ने अवस्था देखिन्छ । तसर्थ कृषि योग्य जग्गाहरु विक्री गर्न निषेध गर्नुपर्छ भने किसानलाई आवश्यक सामाग्री तथा आर्थिक लगानी नेपाल सरकारले गरी खाद्यमा आत्मनिर्भर बनाउनुपर्ने आजको आवश्यकता छ ।